Strateji Yöntem ve Teknik İlişkisi
Öğretim stratejisi: Hedefe ulaşmak için seçilen en genel yol ya da yollar bütünüdür.
Öğretim Yöntemi: Hedefe ulaşmak için seçilen en kısa yol ya da düzenli yoldur.
Öğretim Tekniği : Hedefe ulaşmak için seçilen yöntemi uygulamaya koyma biçimi ya da hedefe ulaşmak için seçilen yöntemin uygulamasında başvurulan yardımcı yollardır.
Öğrenme öğretme süreci yani eğitim durumları strateji yöntem ve teknikleri ile araç gereçlerin uygun bileşenleri ile düzenlenir.
Öğretim stratejileri ile yöntem ve tekniklerinin kullanımı eğitim öğretim ders programlarında ve öğretim Planlarında belirtilen hedef ve Hedef davranışlara göre farklılık gösterir.
1. ÖĞRETİM
STRATEJİLERİ: Öğretim stratejileri öğrenme hedeflerine ulaşmak üzere
belirlenen konunun sunulması için izlenen Yollar bütünü veya hedefe ulaşmak
için seçilen genel yola denir. Bu yollardan bazıları öğretmen merkezli bazıları
öğrenci merkezlidir. Hedefler seçilecek stratejinin türünü belirleme de
kaynaklık eder.
Stratejiler , öğretim hedeflerine ulaşmasını kolaylaştırmada kullanılır. Hedeflerin özelliklerine uygun olarak öğretmen öğrencilerin bağımsız çalışmalarını isteyebileceği gibi sınıfı küçük gruplara ayırabilir ya da bütün sınıfın katılımını sağlayan etkinlikler planlayabilir.
Öğretmen öğretimi planlarken belirlediği hedeflere uygun öğretim stratejilerini de seçer.
İlgili kaynaklar incelendiğinde zaman zaman yöntem, teknik ve strateji kavramlarının birbirinin yerine kullanıldığı görülmektedir.
Öğrenme stratejileri ,Sunuş yoluyla öğretim ve buluş yoluyla öğretimin araştırma ve inceleme yoluyla öğretme stratejisi olarak gruplandırmaktadır.
Stratejiler , öğretim hedeflerine ulaşmasını kolaylaştırmada kullanılır. Hedeflerin özelliklerine uygun olarak öğretmen öğrencilerin bağımsız çalışmalarını isteyebileceği gibi sınıfı küçük gruplara ayırabilir ya da bütün sınıfın katılımını sağlayan etkinlikler planlayabilir.
Öğretmen öğretimi planlarken belirlediği hedeflere uygun öğretim stratejilerini de seçer.
İlgili kaynaklar incelendiğinde zaman zaman yöntem, teknik ve strateji kavramlarının birbirinin yerine kullanıldığı görülmektedir.
Öğrenme stratejileri ,Sunuş yoluyla öğretim ve buluş yoluyla öğretimin araştırma ve inceleme yoluyla öğretme stratejisi olarak gruplandırmaktadır.
1.a. Sunuş
stratejisi (Sunuş yoluyla öğretme yaklaşımı)
Ausubel tarafından ortaya atılmıştır. Tüm bilgilerin öğretmen tarafından aktarılmasıyla kavramı ve genellemelerin öğretildiği bir öğretme yoludur.
Bilgiler aşamalılık ilkelerine göre yakından, uzağa- bilinenden bilinmeyene -somuttan soyuta -genelden özele -basitten karmaşığa doğru olacak şekilde çok dikkatli bir biçimde düzenlenmeli ve öğrenciler tarafından alınması kolay hale getirilmelidir.
Bütünden parçaya yani genelden özele doğru bilgi sunumu olduğundan tümdengelimi kullanır.
Açıklamanın gerekli her durumda kullanılır. Daha çok olgu ve genellemeleri öğretiminde uygundur. Bu nedenle bu soyut konuların örneklerle araç gereçleri ve kavramların haritalarının kullanımıyla somutlaştırılması önemli bir yer tutar.
Öğrencinin Etkin katılımı söz konusu olmadığından öğretmenin öğrencinin dikkatini Sürekli kontrol altında tutmak için yoğun bir etkileşime girmesi yararlıdır.
Sunuş yoluyla öğrenme yaklaşımının planlanırsa üç aşamada gerçekleştirilir:
1. Öğrenciden beklenen davranış belirlenir.
2. İşlenecek konu belirlenir.
3. Örnekler seçilir ve hazırlanır.
Örnekler hedef ve içeriye uygun olmalıdır.
Uygulanışında önce öğrenci hedeften haberdar edilir ve konunun önemi vurgulanır. Bu ,
öğrencilerin güdülenmesi sağlayacaktır.
Sunuş yoluyla öğretim aşamalılık ilkelerine dikkat etmeyi gerektirir.
Bu nedenle karmaşık için basit ,Uzak için Yakın , soyut için somut , özel için genel bilinmeyen için bilinen önkoşuldur.
Bu önkoşulları öğretmenlerin iyi organize etmesi gerekir. Yeni bilgiler için bir yapıyı oluşturan yeni bilginin çerçevesini çizen ve yeni bilginin öğrencinin daha önce kazanmış olduğu bilgi ile ilişkilendirilmesini sağlayan sonradan öğrenilecek bilgilerin yerleştirildiği genel çerçevelere yani kalıplara organize ediciler yani ön organize ediciler denir.
Öğretmenin o gün işlenecek konunun ana hatlarını vermesi yeni konunun başlık ve alt başlıkları tahtaya yazması o derste ulaşılacak hedeflerin açıklanması ön organize edici etkinliktir. Örgütle İnciler açıklayıcı ve karşılaştırıcı olmak üzere ikiye ayrılır.
A. Açıklayıcı Örgütleyiciler: Genel bir kavramın ya da Kuramın önermenin tanımıdır.
Daha önce hiç karşılaşmamış bir konu hakkında ön bilgi edinilmesi amacıyla kullanılır.
Ders kitaplarının başındaki özetleri işlenecek konunun ana hatları bir açıklamalı örgütleyici niteliği taşır.
B. Karşılaştırıcı örgütleyiciler: Kavramların benzerlik ve farklılıklarını ortaya koyacak şekilde yapılan örgütleri nelerdir. Bu örgütle işler daha önceden öğrenilmiş veya bilinen bir konuyu hiç bilinmeyen bir konuyla karşılaştırır ve ilişki kurar.
Benzerliklerini ve farklılıklarını öğrenilmesini kolaylaştırır.
Ausubel tarafından ortaya atılmıştır. Tüm bilgilerin öğretmen tarafından aktarılmasıyla kavramı ve genellemelerin öğretildiği bir öğretme yoludur.
Bilgiler aşamalılık ilkelerine göre yakından, uzağa- bilinenden bilinmeyene -somuttan soyuta -genelden özele -basitten karmaşığa doğru olacak şekilde çok dikkatli bir biçimde düzenlenmeli ve öğrenciler tarafından alınması kolay hale getirilmelidir.
Bütünden parçaya yani genelden özele doğru bilgi sunumu olduğundan tümdengelimi kullanır.
Açıklamanın gerekli her durumda kullanılır. Daha çok olgu ve genellemeleri öğretiminde uygundur. Bu nedenle bu soyut konuların örneklerle araç gereçleri ve kavramların haritalarının kullanımıyla somutlaştırılması önemli bir yer tutar.
Öğrencinin Etkin katılımı söz konusu olmadığından öğretmenin öğrencinin dikkatini Sürekli kontrol altında tutmak için yoğun bir etkileşime girmesi yararlıdır.
Sunuş yoluyla öğrenme yaklaşımının planlanırsa üç aşamada gerçekleştirilir:
1. Öğrenciden beklenen davranış belirlenir.
2. İşlenecek konu belirlenir.
3. Örnekler seçilir ve hazırlanır.
Örnekler hedef ve içeriye uygun olmalıdır.
Uygulanışında önce öğrenci hedeften haberdar edilir ve konunun önemi vurgulanır. Bu ,
öğrencilerin güdülenmesi sağlayacaktır.
Sunuş yoluyla öğretim aşamalılık ilkelerine dikkat etmeyi gerektirir.
Bu nedenle karmaşık için basit ,Uzak için Yakın , soyut için somut , özel için genel bilinmeyen için bilinen önkoşuldur.
Bu önkoşulları öğretmenlerin iyi organize etmesi gerekir. Yeni bilgiler için bir yapıyı oluşturan yeni bilginin çerçevesini çizen ve yeni bilginin öğrencinin daha önce kazanmış olduğu bilgi ile ilişkilendirilmesini sağlayan sonradan öğrenilecek bilgilerin yerleştirildiği genel çerçevelere yani kalıplara organize ediciler yani ön organize ediciler denir.
Öğretmenin o gün işlenecek konunun ana hatlarını vermesi yeni konunun başlık ve alt başlıkları tahtaya yazması o derste ulaşılacak hedeflerin açıklanması ön organize edici etkinliktir. Örgütle İnciler açıklayıcı ve karşılaştırıcı olmak üzere ikiye ayrılır.
A. Açıklayıcı Örgütleyiciler: Genel bir kavramın ya da Kuramın önermenin tanımıdır.
Daha önce hiç karşılaşmamış bir konu hakkında ön bilgi edinilmesi amacıyla kullanılır.
Ders kitaplarının başındaki özetleri işlenecek konunun ana hatları bir açıklamalı örgütleyici niteliği taşır.
B. Karşılaştırıcı örgütleyiciler: Kavramların benzerlik ve farklılıklarını ortaya koyacak şekilde yapılan örgütleri nelerdir. Bu örgütle işler daha önceden öğrenilmiş veya bilinen bir konuyu hiç bilinmeyen bir konuyla karşılaştırır ve ilişki kurar.
Benzerliklerini ve farklılıklarını öğrenilmesini kolaylaştırır.
